อริยะ-สัง 4 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ

อาชยกต แบบเรียนบาลีไวยากรณ์สมบูรณ์แบบ 25 วรรค จ กับ ย วรรค ค กับ ย แปลงเป็นวรรค จ ซ้อนพยัญชนะซ้ำโยก ชื่อพลอยชน จู+ย จู+ย จู จู จู ข+ย ข+ย ฉ+ย ฉ+ย ฉาย ก+ย ก+ย

บทเรียนนี้เน้นการแปลงและซ้อนพยัญชนะในระบบบาลี โดยมีตัวอย่างการใช้ของคำว่า จู, ข, ก ฯลฯ การเปลี่ยนแปลงพยัญชนะและการสร้างคำใหม่ เช่น พุทธิติสังและ กุชุดติ ซึ่งช่วยให้นักเรียนเข้าใจการทำงานของไวยากรณ์อย่

1.4. กลอนแห่งเรือนยอดอย่างใดอย่างหนึ่งทั้งหมดนั้นเปล่งออก น้อมไปสู่ยอด ประมาณเข้า ยอดแห่งเรือนยอดนั้น บัญติตกล่าวว่า เลิกว่ากลอนเหล่านั้น แม่นั่นได้ ใครสมธรรมเหล่าใด เหล่านั้น ทั้งหมดนั้น มีความไม่ประ

บทความนี้พูดถึงแนวคิดเกี่ยวกับความไม่ประมาณในธรรมะของศาสนาพุทธ โดยเปรียบเปรยถึงแสงสว่างของดาวที่ไม่สามารถถึงพระจันทร์ได้ และความสำคัญของการรักษาความไม่ประมาณไว้เหมือนทรัพย์อันประเสริฐ นอกจากนี้ยังพูดถ

ประโยค - วิกฤติธรรมเปล่า ภาค 3 ตอน 1 หน้า 162 สัตว์กับทั้งสมมะ พราหมณ์ ทั้งที่เป็นเทวะและมนุษย์ เพราะเหตุ (คาดคิดเป็นพระอริยะ) นั้น จงจะทั้งหลายนี้ (ของคาดคิด) จึงเรียก อริยสัจ". หรือหินหนึ่ง เรียกอ

บทความนี้สำรวจและวิเคราะห์ความหมายของอริยสัจในพระพุทธศาสนา โดยเน้นที่ความเข้าใจและลักษณะที่พระอริยะได้ตรัสรู้ เพื่อศึกษาเกี่ยวกับความจริงที่ไม่มีเท็จ สัจจะแห่งพระอริยะนี้ถูกกล่าวถึงในบริบทต่างๆ พร้อมก

45 อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก 1. ความสำคัญของศีล 1.1 เมื่อพระอาทิตย์จะขึ้น สิ่งที่ขึ้นมาก่อน สิ่งที่เป็นนิพัฒมาก่อน คือ แสงเงินแสงทอง สิ่งที่เป็นเบื้องต้นเป็นนิพัฒมาก่อน เพื่อความบังเกิดแห่งจิตประกอบ

บทความนี้นำเสนออุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ซึ่งมีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับความสำคัญของศีลและศีลธรรม ในแต่ละตัวอย่างแสดงให้เห็นว่าภิกษุผู้ตั้งอยู่ในศีลแล้ว ย่อมสามารถเจริญงามในธรรมได้ เช่น การเปรียบเทียบศีล

๙๑ เรื่องพรานเบ็ดชื่ออริยะ น เตน อริโย โหติ เยน ปาณานิ หีสติ อหิสา สพฺพปาฌาน อริโยติ ปวุจฺจตีติ บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นอริยะ เพราะเหตุเบียดเบียน สัตว์ บุคคลเรากล่าวว่าเป็นพระอริยะ เพราะไม่ เบียดเบียนสัตว์

ข้อความนี้เกี่ยวกับการวิเคราะห์คำว่า 'อริยะ' ในแง่ของการไม่เบียดเบียนสัตว์ และการดำเนินชีวิตของภิกษุที่ยังไม่ถึงความสิ้นอาสวะ การรักษาศีลและวัตร รวมถึงการหลีกเลี่ยงการเบียดเบียน จึงจะได้ชื่อว่าเป็น 'อ

กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ แนวทางการสอนวิชาบำบัดโรคทางจิตเวชเล่มที่ 2 หน่วยที่ 4 เรื่อง “กิริยากิริยา หมวดกิจจอจปรัย และกิจจจองปัจจัย” เวลาที่กำหนด 3 เวลา สาระสำคัญ ในกิจจอจอดจจองปัจจัย 2 ตัว คือ อริยะ

เนื้อหาเกี่ยวกับแนวทางการสอนวิชาบำบัดโรคทางจิตเวช เฉพาะหน่วยที่ 4 ที่มีสาระสำคัญเกี่ยวกับกิริยากิริยา หมวดกิจจอจปรัย และกิจจจองปัจจัย โดยมุ่งเน้นการเข้าใจกิจจอจปรัย และกิจจจองปัจจัย 2 ตัว ได้แก่ อริยะ

246 อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก 4. โทษของการไม่สำรวมอินทรีย์ 4.1 การสมาทานวัตรทั้งหมด ยอมเป็นโมฆะสำหรับผู้ไม่สำรวมวัตร... เหมือนทรัพย์เครื่องปลิ้มได้ภูมิในความฝัน... ย่อมว่างเปล่า คำนั้นว่าขึ้นมาแล้ว ก็

บทความนี้นำเสนอแนวคิดจากพระไตรปิฎกเกี่ยวกับโทษของการไม่สำรวมอินทรีย์ โดยเปรียบเทียบข้อคิดผ่านภาพพจน์ที่แสดงถึงความว่างเปล่าของการกระทำที่ไม่ใช่การสำรวม และความเสี่ยงเมื่อไม่มีการควบคุมสัมผัสกับสิ่งเร้

๒๕๗ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๓.๖ ราคะผู้อภิปรายของบุตรของเรานั้น ตกแต่งร่างกายงามผ้าใหม่เดินมา เป็นดูงบ่มงามจรรตักไว้. ชุ.เถระ (เถระ) มก. ๒๕/๖๒ ๓.๗ มุตตยึดอยู่อานนท์ ผู้มั่งเมาในคุณธรรมและสัตว์เลี้ย

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงอุปมาอุปไมยที่ทรงคุณค่า มาจากพระไตรปิฎก ซึ่งอธิบายถึงความสำคัญของราคะในจิตใจของมนุษย์ และการอธิบายเปรียบเทียบการมีความหวังและการทำดีให้บริสุทธิ์ โดยอ้างถึงคำสอนจากพระพุทธเจ้าเกี่

อธิบายอุปมาเปรียบเทียบจากพระไตรปิฎก ๔.๑๑ เดือยข้าวสารหรือเดือยข้าวจะตั้งไว้เหมาะมือหรือเท้าหรือเหยียบแล้ว จักทำลายมือหรือเท้าให้หงอดีด ขอขั้นต่ำที่มีได้ ข้อนันเพราะเหตุใด เพราะเดือยตั้งไว้เหมาะมัส แม

บทความนี้นำเสนอคำอุปมายกตัวอย่างจากพระไตรปิฎกเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมและแนวทางในการเข้าใจอวิชชา สื่อถึงการเจริญโพธิญาณและโพชงค์ที่ช่วยเหลือในการดำเนินชีวิต ตามที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติ ชี้ให้เห็น

๓๗. เจ้าอย่าเห็นแก่ยาว เจ้าอย่าเห็นแก่สั้น เวรทั้งหลายอย่ำมระบังเพราะเวรเลย แต่ระงับได้เพราะไม่งอรจน. ๓๗.๑ คนพลลากว่าคำหยาบ คิดว่าตนชนะ แต่ความอดกลั้นได้ เป็นชัยชนะของบัณฑิต ผู้ใดโกรธตอบ ผู้นั้นลามกก

บทนี้พูดถึงการควบคุมและระงับความโกรธ โดยยกตัวอย่างถึงความอดกลั้นซึ่งถือว่าเป็นชัยชนะที่แท้จริงของบัณฑิต เมื่อไม่โกรธตอบจะช่วยให้เห็นประโยชน์แก่ทุกฝ่าย นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงความฟุ้งซ่านและความหดหู่ ซ

๑๑๑ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๑๑.๑.๓ สติการเข้าไปถือเอาเป็นลักษณะ เหมือนนายประชาของพระราชา ย่อมรู้จักกลั่นกรองบุคคลผู้มีประโยชน์เข้ามาพพระราชา กำจัดพวกไม่มีประโยชน์. มิฉะนั้น ๑๑.๑.๔ ธรรมดาพระเจ้าจักรพ

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก โดยเสนอความสำคัญของสติและสัมปชัญญะในการควบคุมกิเลส และการทำความดีในชีวิตประจำวัน เช่น การเปรียบเทียบกับนายประชาของพระราชา ที่ควรเลือกบุคคลที่มีประโย

๑๗๗ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๑๐.๑๔ ลูงทั่งคราบเก่าของตนจากร่างในระหว่างต้นไม้ ในระหว่างไม้ฟืน ในระหว่างโคนต้นไม้ หรือในระหว่างแผ่นดิน เหมือนคนถอดเสื้อแล้วไปตามต้องการ ฉันใด สัตว์ผู้มุ่นเวียนไปในลงสาร

ในพระไตรปิฎกมีการใช้เปรียบเทียบเพื่ออธิบายความหมายของกรรมและจิตวิญญาณ เช่น การเปรียบเทียบการละร่างเหมือนคนถอดเสื้อ รวมถึงความสำคัญของสติที่ช่วยให้คนสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างมีความมุ่งหมาย นอกจากนี้ยัง

อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ทั้งหลายก็เหมือนกัน บางคนพอลอดก็ดตาย บางคนอยู่ได้เกินว่านี้ก็ตาย สัตว์ทั้งหลายเมื่อทำกรรมไว้ ตายไปก็จะไปสูรถู่ ผูทำคุณธรรม เมื่อเขาตายก็จะไปสู่สุคสรรรค์ ติ.ส. (พุทธ) มค. ๒๕/๕

บทความนี้วิเคราะห์อุปมาอุปไมยที่สื่อถึงการตายและการมีชีวิตในพระไตรปิฎก โดยเปรียบเทียบการตายก่อนวัยอันควรกับผลไม้ที่ยังไม่สุก ที่สะท้อนถึงการไม่บรรลุเป้าหมายและการติดยึดของชีวิต ขณะเดียวกัน ยังมีแนวคิด

อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๑.๙๙ ๖.3 เมื่อฝนไม่ตก พิซาคาม' ภูเขา* และติณชาติ* ที่ใช้เขย่าใบไม้ใหญ่อย่อมเคราะเหี่ยวแห้ง เป็นอยู่ไม่ได้ ฉันใด สัญญาณฉันนั้น เป็นสภาพไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่มั่นคง นี่เป็นกำห

อุปมาอุปไมยในพระไตรปิฎกนำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับความไม่เที่ยงและการเปลี่ยนแปลงของชีวิต เช่น การเสื่อมสลายของธรรมชาติ เช่น ฝนไม่ตกทำให้ใบไม้แห้ง และความชราในชีวิตสัตว์ที่ต้องเผชิญการตาย ชั่วโมงแห่งความตายท

13 อุปมานุภาพจากพระไตรปิฎก ๑. ความสำคัญของความไม่ประมาณในธรรม ๑.๑ พระตาคตอตรหันสมมาสัมพุทธเจ้า บันทึกกล่าวว่า เป็นยอดของสัตว์เหล่านั้น ฉันใด ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กุลธรรมเหล่าใดเหล่านั้น เกียรติ

เนื้อหานี้สำรวจแนวคิดเกี่ยวกับความไม่ประมาณในธรรมซึ่งมีความสำคัญในพระไตรปิฎก โดยยกตัวอย่างการเปรียบเทียบความไม่ประมาณกับรอยเท้าต่างๆ เพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญและระดับของความไม่ประมาณในกุลธรรมต่างๆ

อุปมาอเปรียบเทียบจากพระไตรปิฎก 3.6 บุคคลพึงทิ้งลอบไว้ปากอ่าว เพื่อมีประโยชน์เถือกกูล เพื่อความทุกข์ เพื่อความเลื่อม เพื่อความพิษแกปลาเป็นอันมาก แน่นั้นใน โมบูรษซื่ออ่างฉัตร ก็ฉนั้นเหมือนกันเลย เป็นดัง

เนื้อหาเกี่ยวกับอุปมาอและเปรียบเทียบในพระไตรปิฎกได้สะท้อนถึงคุณธรรมและโทษของการคบคนผิด ในที่อธิบายถึงความเสื่อมเสียจากการไม่ทำความดีและการละทิ้งทางที่ถูกต้อง เปรียบเทียบด้วยตัวอย่างอย่างชัดเจน เช่น เต

อามาอุมไม่จากพระใครอทิพฤทธิ์ 4.3 ทหารในสงครามถืออาวุธ 5 ประการ กำจัดกองทัพฝ่ายอื่นได้ชนะ ฉันใด แม้มิกษุผู้ปรารถนาความเพียรทั้งหลาย ก็ฉันนั้น ถืออาจ น คือ วิปัสสนา ถืออายะ คือ พระอรหันต์ได้"ได้ เพราะ

เนื้อหานี้อธิบายถึงความสำคัญของความเพียรในการบรรลุธรรมของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา โดยยกตัวอย่างจากแนวพระธรรมที่สอนถึงการต่อสู้กับอุปสรรคและการพัฒนาใจให้สูงขึ้น ผ่านคำเทศนาและการเปรียบเทียบต่างๆ เช่น การ

ประโยค - วิชิตธิมารกเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๒๘๖ นับเป็นปัจจัยแห่งอภิสงฆ์ คื อบุญทั้งหลาย โดยประการ ๒ แ ต่ มันเป็นปัจจัยแห่งอภิสงฆ์ข้ อัดไป (คืออุปธรรมสงฆ์) โดยหลายประการ เป็นปัจจัยแห่งอภิสงฆ์ข้อสุดท้าย (คือ

ในบทนี้มีการอภิปรายเกี่ยวกับปัจจัยในการสร้างอภิสงฆ์ ซึ่งรวมถึงความสำคัญของอุปธรรมสงฆ์และการอธิบายความหมายของอญฺญชาขิ สังขาร โดยเน้นถึงบทบาทของอารมณ์และปัจจัยที่เกี่ยวข้องในกระบวนการคิดและการทำบุญเพื่อ

ประโยค - อภิปรายบาลไวอากรณ์ สมาคมและตำติใน - หน้า ที่ 77 ภาษาไทย บท ท่า โง่ ม มู ม ซึ่ ง วิ คาร หว้า อย่า ปกด โอ ย เม ย า นะ (อุ บ.) ทำ แล้ว ด้วย เหล็ก. อย ใส วิ คิ โ ร อ ยามิ ภาชนะ เป็นวิกา แห่ง เห

เนื้อหาเกี่ยวกับการอภิปรายบาลไวอากรณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของการใช้คำในภาษาไทย. การวิเคราะห์คำว่า 'ปรกตัธิติ' ที่ใช้ในการสื่อสาร และการแปลความหมายให้เข้าใจ. มีการอธิบายเกี่ยวกับวิการในการประกอบและ

อบายมุขทั้งปวง บางอย่างหรือบางคนก็เป็นการสร้างความฉิบหายทั้งแก่ตนเอง และผู้อื่น เช่น คน เกียจคร้านในการทำมาหากิน โดยสรุปก็คือ ผู้ที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับอบายมุขทุกประเภท ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะ ผู้ใช้บริการ

เนื้อหาเกี่ยวกับอบายมุขที่สร้างความฉิบหายทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น โดยจะมีการพิจารณาเกณฑ์ในการตัดสินกรรมดีและกรรมชั่วได้ด้วยตนเอง ตามหลักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยแบ่งออกเป็นลักษณะต่างๆ ทั้งการพิจารณาที่ต้น